Lieve lezer, wat fijn dat je er bent! Vandaag is het 1 april, de dag van alle grapjes. Net zoals in Nederland proberen ook bedrijven hier de beste 1-april grap uit te halen. Maar goed: daar gaat mijn maandelijkse blog niet over. We richten ons nog even op maart. Een maand met van alles en nog wat en wonderlijk genoeg: de lente lijkt in de lucht te hangen! Lees je mee met hoe mijn maart was?
Bioscoopbezoek en Fastelavn
De maand begon goed: ik wilde heel graag de nieuwe Bridget Jones film zien en appte een paar vriendinnen of ze mee wilden. Yes, dat wilden ze! Zo zaten we op een zaterdagochtend in de bioscoop in Odense een potje te huilen, want oef: wat een prachtige film is het. We maakten nog een kiekje in de speciale box in de lobby en wandelden daarna naar Storms Pakhus. Hier genoten we van elk onze eigen lunch. Storms Pakhus is namelijk een superleuke foodhall met voor ieder wat wils. Én extra leuk: op vertoon van ons bioscoopkaartje kregen we een gratis drankje!
Mijn afspraak met mijn vriendinnen zou er eigenlijk eentje bij mij thuis zijn, met fastelavnsboller en een spelletje spelen. Dat werd een bioscoopochtendje met lunch, maar dat nam niet weg dat ik wel lekker fastelavnsboller maakte voor andere visite. Vorig jaar leerde ik de Gammeldags Fastelavnsboller maken, dit jaar richtte ik mij op de Zweedse semlor (1 semla, 2 semlor). Smaakt zéér goed! Ook heel fijn om nieuwe dingen te ontdekken in de keuken. Het recept voor vegan semlor vind je overigens op de site van Alberte.
De aankomende lente
Zoals de titel van de blog al zegt: er zaten vleugjes van lente in de lucht in maart. Al te hard juichen doen we dan nog niet, want er kan nog altijd een extra winter komen. Dat neemt niet weg dat de wandelingen in de omgeving steeds meer gepaard gaan met knopjes aan bomen en struiken, inmiddels zelfs wat bloesem én groeiende gewassen. Voor de boeren is het drukkere bestaan ook weer begonnen. Zo te midden op het land rijden de traktors af en aan voor het omploegen, zaaien en bemesten van akkers. En nee, dat ruikt niet altijd zo fris als de lente 😉
De temperatuur leent zich af en toe zelfs voor een krachttraining in de tuin terwijl de was aan de lijn te drogen hangt. Er zijn prachtige zonsopkomsten en -ondergangen en dat is echt zo fijn. Het voelt nog steeds dagelijks als een cadeautje dat ik hier in het Deense mag wonen.
Schilderen, verjaardagsfeestje en een vlaggenmast
In de avonduren besteed ik mijn tijd aan een schilderij op nummer en het is superfijn om te doen. Je legt het ook makkelijker aan de kant dan een puzzel en pakt het er daardoor makkelijker bij. Fijn! Ik heb nog wel een paar puzzels liggen, maar dat komt vanzelf weer.
Buurman Jens mocht 75 kaarsjes uitblazen en vierde een heel gezellig feestje met alle mensen om hem heen. Daar hoorden mijn vriend en ik ook bij, waardoor we naar een ‘forsamlingshus’ in de buurt gingen voor een middag vol eten, drankjes, speeches, muziek en gezelligheid. Een ‘forsamlingshus’ zou ik graag letterlijk vertalen naar ‘verzamelhuis,’ want dat klinkt zo gezellig. Bijna elk dorpje heeft er wel eentje heb ik het idee. Vaak is een forsamlingshus een voormalig woonhuis of boerderij en die doet dienst als locatie voor feestjes, vergaderingen en welke bijeenkomst je dan ook maar kan verzinnen.
In het kader van het feestelijke gegeven dat de buurman jarig was, zei mijn vriend: “We zouden een vlaggenmast in de tuin moeten hebben!” Waarna hij op Facebook Marktplaats (de grootste online vriend van de tweedehandskopende Deen) er eentje in Nyborg spotte. Zo haalden we een paar dagen later met de traktor en aanhanger een vlaggenmast op uit de tuin van een echtpaar dat er vanaf wilde. Inclusief vlag en wimpel! Dikke luxe voor slechts 250 kronen.
Daarmee zijn we nog niet hijsklaar, maar inmiddels staat er een granieten paal in de tuin te wachten tot het cement onder hem goed droog is en we de vlaggenmast eraan kunnen bevestigen. Als dat geen goed begin van de lente is, dan weet ik het ook niet meer.
Happy vibes: is dat de lente die in de lucht hangt?
Eigenlijk wil ik er niet aan: mijn humeur doet het wel béter nu er wat groens te zien is en de zon soms genoeg warmte brengt om lekker in de tuin te zitten. Een paar weken geleden was ik toch een beetje klaar met de kaalheid en het grauwige gevoel van de winter. ‘Wanneer wordt het anders?’ dacht ik er nog bij. En: ‘Was het vorig jaar ook zo erg? Dat kan ik mij niet herinneren.’
Misschien komt het ook door wonen op het platteland. Je ziet letterlijk om je heen welk seizoen het is. Het gras groeit niet, de bomen zijn kaal en als het slecht weer is, dan zie je dat ook goed. Of voel je het goed, want waar ik in een stad met een paraplu rustiger even een rondje zou wandelen, doe ik dat hier niet. Iets met de wind en een paraplu zeg maar.
Neemt niet weg dat we voor positiviteit gaan en wat dat betreft ben ik nog altijd een gezegend mens. Het is juist ook heel fijn om te weten dat alle seizoenen komen en gaan. Op naar de lente! 🙂
