Van een afstandje heeft het misschien iets idyllisch: verhuizen naar een ander land. Nieuwe omgeving, nieuwe plannen, nieuwe mensen, alles nieuw. En je weet van tevoren niet hoe dat gaat bevallen. Temidden van alle nieuwigheid, vrolijkheid en avontuur loop je soms ook tegen het minder mooie en fijne aan. Een stukje over mijn minder leuke dagen.
Minder leuke gedachtes die de overhand nemen…
Ik ben amper 2 weken in het land als ik de eerste van mijn minder leuke dagen heb. Het stoort mij niet eens zozeer dat het veel heeft geregend de laatste tijd. Ik heb gewandeld, doe mijn boodschappen, alles is al uitgepakt en ik heb het fijn. What more can I wish for?
- Internet. Ik heb na 2 weken nog steeds geen wifi en waar dat op sommige momenten helemaal prima is, is dat op dit mindere moment ECHT TOTAAL WAARDELOOS. Lang leve een heel goed mobiel telefoonabonnement waardoor ik 20GB per maand erdoorheen mag jassen, maar comfortabel zijn is iets anders.
- Een wasmachine. Klein en knus wonen betekent ook dat je voor sommige dingen niet zoveel ruimte hebt. Waaronder een wasmachine. Aangezien je de was in de machine wel kan laten krimpen en de machine niet, heb ik mijn machine in Nederland verkocht en zoek ik in Denemarken een nieuwe. Alleen: ik snap geen zak van hoe het moet werken met de aansluiting op het water én de stroom. Geaarde stopcontacten zijn hier niet zo standaard als in Nederland en ik weet gewoon niet hoe het moet. Het vergt uitzoekwerk en nadat ik AL ZOVEEL heb uitgezocht voor álles tot nog toe, ben ik hier wel even klaar mee.
- Ik voel mij opeens eenzaam. De mensen die ik voorheen vlakbij mij had, zijn dat nu niet meer. Als ik mij bedenk dat het ‘maar’ 8 uur rijden (met pauzes) hoeft te zijn naar Nederland, lijken ze een stuk minder ver weg. Maar toch… En dan helpt dat gebrek aan wifi niet, want videobellen is nogal een Mb-rovend trucje. Degene die in 2 weken zo’n lokaal sprankelend sociaal leven heeft weten op te bouwen in Denemarken heeft een unieke prestatie geleverd. Ik ken hier wel wat mensen gelukkig. Die gedachte geeft ook wel troost.
…komen altijd ergens vandaan
Waarom ontstaan dit soort gedachtes? Eigenlijk is het niet heel anders dan in mijn vorige situatie, toen ik nog in Nederland woonde.
- Soms werken dingen niet zoals je zou willen dat het werkt.
- Er moeten dingen geregeld worden waar je tegenop ziet.
- En soms voel je je eenzaam.
We zijn net mensen 😊
Wat ik wel opmerk bij mezelf, zeker in deze beginperiode, is dat het energie kost om te functioneren in een andere taal. Nederlands en Engels zijn prima, maar soms heb ik gewoon geen zin in het Deens overal tegenkomen. Ik kan nog best wat lezen zonder erover na te denken, maar dat ik potentieel interactie ga hebben in het Deens, kan voor mij nog wel eens een drempel opwerpen. En dan verstop ik mij. Daardoor beland ik in een soort cirkel. Doordat die drempel mij thuishoudt, wordt die drempel groter en blijf ik thuis. En doordat ik thuisblijf, groeit de drempel.
En er is altijd weer hoop achter de minder leuke gedachtes
De beste remedie voor een van de moeilijke gedachtes? Praat erover met iemand. Of meerdere iemanden.
- Toevallig kwam de vader van mijn buurvrouw de heg snoeien. Ik heb hem geholpen en we konden ook nog even kletsen tussendoor. Die aanspraak an sich was fijn en door je gedachten uit te spreken, draag je het niet meer volledig bij jezelf.
- Dezelfde buurvrouw sprak ik ook even over het internet en we hebben een plan B in werking gesteld. We kletsen ook nog even over onze huisjes en de bijbehorende uitdagingen. Gedeelde smart is halve smart.
- Ik ging wandelend boodschappen doen (heen en terug ben ik zo 7000 stappen verder) en na een paar supermarktbezoekjes met moeilijk kijkende mensen achter de kassa had ik nu een heel vriendelijk meisje. Voor mij ook weer een herinnering waarom het fijn en belangrijk is om vriendelijk te zijn. Je weet maar nooit wie je ermee helpt.
- Ik kreeg leuke berichtjes uit Nederland en mijn broertje belde nog even toen ie onderweg was naar zijn werk.
- Ook regelde ik wat zaken achter de computer met een mobiele hotspot aan. Dan voel je je gelijk wat minder onhandig werken dan wanneer je telefoon de hoofdmoot is van je digitale activiteit.
Na regen komt weer zonneschijn
Deze blog schreef ik tot deze alinea op het moment dat ik in mijn dip zat. Inmiddels zijn we 1,5 week verder, heb ik internet (dat 95% van de tijd werkt), een functionerende wasmachine en is dat eenzame gevoel weer weggeëbd. Dat verbaast mij helemaal niks. Na regen komt weer zonneschijn.
- Er is internet! We zijn nog bezig met iets wat net even stabieler is, maar voor die 95% van de tijd dat het internet werkt, ben ik al heel erg happy. Ik kan weer aan het werk, blogs zoals deze plaatsen én oneindig kletsen met lieve mensen in videobelgesprekken.
- Ik heb een wasmachine! Vers van de pers, want ik heb ‘m nu 2 dagen. De dag nadat ik de blog had geschreven, sleepte ik mijzelf naar de witgoedzaak (2 zelfs). Het was met nog allerhande spannende aspecten want inderdaad: stroomaansluiting, wateraansluiting én het formaat van de machine waren allemaal onzekere factoren. Ik had de klusjesman van mijn verhuurder erbij betrokken en met zijn garantie ‘if they can’t install it, I will fix it’ had ik er gelijk meer vertrouwen in. De bezorgers waren goedgemutst en de machine neemt niet te veel van de badkamer in beslag. Inmiddels ben ik 2 wasjes draaien verder en mijn hemel, wat is schone was fíjn.
- Voor mij is mij eenzaam voelen altijd iets tijdelijks (hopelijk voor jou ook). In de afgelopen 1,5 week heb ik veel lieve mensen gesproken, zowel digitaal als live. Ik hou van mijn introverte kanten, maar een beetje verbinding met de medemens is uiteindelijk ook altijd goed voor mij.
Wat ook altijd relativeert en goed is om te benoemen: dit zijn enorme luxeproblemen. Ik heb een dak boven mijn hoofd, geld om eten te kopen en een netwerk om op terug te vallen. Én ik heb zelf gekozen voor deze stap naar Denemarken. Dat neemt niet weg dat het soms gewoon even moeilijk is om te doen wat je doet met je leven.
De reden om deze blog ‘gewoon’ te publiceren is enerzijds voor mezelf. Dat ik over een paar maanden of paar jaar ook weer weet hoe ver ik ben gekomen. En anderzijds voor jou. Ik deel veel van mijn leven via Instagram en ik zie mezelf heel blij en opgewekt doen. Dat ben ik ook én ik ben ook wel eens minder blij en opgewekt. Ik deel dat niet altijd op het moment zelf, om te voorkomen dat ik mijn beetje overgebleven energie kwijt ben aan het ontvangen van reacties. Maar just so you know: I got my bad days too 😊 Die minder leuke dagen horen er ook gewoon bij.
Andere blogs over Wonen in Denemarken lezen? Check het overzicht.
